/on4haber
Türkiye’ye daha çok kaybettiren inada son noktayı koyma zamanı gelmiştir. Hatta bu durum artık heba edilmemesi gereken bir fırsata dönüşmüştür. Harita üzerinden değerlendirildiğinde, 10 yıl iç savaş sonucunda, Türkiye'nin desteklediği muhaliflere bir nohut büyüklüğünde alan açılmış oldu.
Suriye devleti topraklarının yüzde yetmişine, ABD destekli Kürt garnizon devletçiği söz konusu toprakların yüzde 25'ine hakim durumda.
Biz rejim güçleri ve destekçileri ile didişmeyle meşgulken Suriye'nin kuzeyinde ve petrol bölgesinde Irak'tan sonra ikinci bir Kürt devletinin temelleri Amerika tarafından atılıyordu. Biz bu durumu görmüyor muyduk? Tabii ki görüyorduk! Ancak Esad inadı ve takıntısından vaz geçirecek bir iradeye ihtiyaç vardı; o da bizde bir türlü olmadı. Çünkü, "Desteklediğimiz güçler dağılır", "İran'ın ve Rusya'nın önü açılır", "Sahada zayıflar ve masada kaybederiz", "10 yıl neden bu inadı sürdürdünüz sorularına muhatap oluruz" kabilinden gerekçeler ve korkular baştan temeli yanlış atılan bir yolun devamını sağladı. Şimdi bu yanlıştan kazanarak dönmek için altın bir fırsat doğmuştur. Esad ve Suriye devletiyle Suriye'nin kuzeyi ve Fırat'ın doğusu için görüşmeleri başlatarak Amerika ile İsrail’in 50 yıllık ve 50 trilyon dolarlık projesini çöpe atmanın, tarihe gömmenin tam da zamanıdır.
Burnunuzun dibinde, gözünüzün önünde İsrail’le kanka garnizon Kürt devletinin kurulmasını engelleyecek başka hangi bir fırsat beklenmektedir?
Rusya ve İran'ı, Amerika'nın Kürt devleti kartına karşı Türkiye ile aynı safa çekmenin başka bir günü ve başka bir zamanı olacak mı?
Biden'in "1915 olayları soykırımdır" açıklaması karşısında İncirlik Askeri Üssü ve Kürecik Füze Üssü gibi Türkiye topraklarında bir sürü Amerika'ya ait stratejik merkezler kapatılabilir; ancak Suriye üzerinden verilecek cevap kadar başka hiçbir şey kaybettirmez İsrail ve Amerika'ya. Öyleyse durma zamanı değil!
İsrail ile normalleşerek, ABD ile yumuşak diplomasi yürüterek fırsatı heba etmenin vebali ağır olur. Suudilerin katil, piyon ve anti demokrat rejimi ve zalim Sisi ile normalleşmeyi içine sindiren bir irade nasıl oluyor da Esad ile iki ülkenin menfaatleri doğrultusunda konuşabilmeyi bir türlü içine sindiremedi?
Yazık…
Günah..
Ve inat…
Kaybettiklerimize değer mi bu kadar inat?
