Ne zaman bıraktım kendimi bilmem
 Ya da ne zaman bu hale geldim?
 Sonra fark ettim,
 Kendimi düşünürken buldum.
 Neydi beni bu kadar düşündüren şey?
 Niye bu kadar hüzünlenmiştim?
 Hiç bilmiyorum…
 Oysa çok yorgundum,
 Bitmiş, tükenmiş bir haldeydim.

Ben nasıl kendime gelecektim?
Nasıl ayakta kalacaktım?
Hiç bilmiyorum…
Yalnızdım, tek başımaydım.
Mücadele edecek gücüm yoktu. 
Bir ses duymak istiyordum, 
Güçlü bir ses,
Beni uyaracak.
Kendime getirecek bir ses…

Ama etrafıma baktığımda,
Ne bir ses vardı ne bir nefes.
Hiç kimse yoktu.
Yalnızdım, tek başımaydım.
Bir süre öyle kalakaldım.
Ne düşündüğümü, ne hissettiğimi bilmeden.
Güçsüzce, zayıfça…

Sonra üzüldüm birden. 
Geçmişi ve bugüne nasıl geldiğimi düşündüm.
Geçmişteki yaralar, 
Beni ben yapan,
O yaralar o hale getirdi beni.
Cesaretim yoktu, bitmiştim.
Ama karar verdim.
Yeniden ayağa kalkmam gerekiyordu.

Mücadele etmek zorundaydım.
O zayıflık bana yakışmıyordu.
Ve herkesin olduğu gibi, 
Benim de dönüm noktam,
O düşündüğüm an.
Ve ben zor da olsa,
Ayağa kalkmayı başardım.

Yanımda kimse yoktu.
Ama bu kitapla,
Ben sizin yanınızdayım.
Hep beraber başaracağız.

Yazarın diğer şiirlerini okumak için “Sislerin İçinden Güneşe Yürümek” kitabını temin edebilirsiniz.